Elias Casanovas and Zoe Tzikas

Η Ζωή Τζήκα και ο Elias Casanovas είναι αρχιτέκτονες των οποίων τα αντίστοιχα έργα μελετούν τη σχέση των ανθρώπων με το περιβάλλον τους με διαφορετικούς τρόπους. Η Ζωή αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πολυτεχνείο της Βαλένθια, με θέμα την οικονομική και βιώσιμη στέγαση. Διερευνά τη συμμετοχή της κοινότητας και εναλλακτικά μοντέλα στέγασης. Ο Elias είναι αρχιτέκτονας τοπίου, έχοντας αποφοιτήσει από το ETSAV – Πολυτεχνείο της Βαρκελώνης. Στην πρακτική του κατανοεί το τοπίο ως την ταυτότητα που προκύπτει από τη δυναμική μεταξύ επικράτειας και ανθρώπων. Ο στόχος αυτής της σύλληψης είναι να κατανοήσει πώς να συμπεριλάβει πολιτιστικές και οικολογικές πρακτικές μέσω του σχεδιασμού τοπίου.

Στην περίπτωση του fe26 residency project στην Τήνο προτείνουν μια διπλή προσέγγιση για τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ ανθρώπων και επικράτειας. Θα ακολουθήσουν ερευνητική διαδικασία για τεκμηρίωση
μαρτυρίες από τους κατοίκους του Πύργου, για να κατανοήσουν ποια είναι ή ήταν η σύνδεσή τους με τον τόπο σε συναισθηματικούς, πρακτικούς ή ταυτιστικούς όρους. Σε σχέση με αυτή την έρευνα, θα
προτείνει μια επιτόπια παρέμβαση στο λατομείο. Αυτή η παρέμβαση κατανοεί το λατομείο ως το έδαφος αφηρημένα όπου δημιουργούνται επίσημες σχέσεις μέσω της αναδιάταξης των υπαρχόντων
υλικά.

https://www.re-dwell.eu/

https://cronicayelias.blogspot.com/

Το προτεινόμενο προτζεκτ, σμίγει τα όρια, αντιλαμβάνεται τα λατομεία της Τήνου ως μια abstract μεταφορά των ανθρώπινων οικισμών. Η μετάβαση μεταξύ της πόλης και της επικράτειας έχει διαφορετικά στοιχεία (μονοπάτια, λαχανόκηποι, άδεια γη, ξερολιθιές κ.λπ.) που αρθρώνουν τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης. Μια έρευνα σχετικά με τα όρια των λατομείων ως ένα σενάριο για αλληλεπίδραση. Το έργο προσδιορίζει τα όρια των λατομείων ως μεταβατικούς χώρους μέσω land art παρεμβάσεων (interventions) που αναδιοργανώνουν το υλικό περιβάλλοντος (απόβλητα λατομείων, φυτά, γη, πέτρες, ξύλο και άλλα). Στόχος είναι η δημιουργία πρακτικών και μεταφορικών σχέσεων μεταξύ των χωραφιών, των μονοπατιών και των τοίχων που συνδέονται με τα λατομεία. Αυτές οι παρεμβάσεις θα είναι παραστατικές, μια σειρά εργαστηρίων, που το καθένα θα σχετίζεται με ένα μέρος του κάθε ορίου. (Συνεργασία με ντόπιους και τεχνίτες).

Για να καταλάβουμε πως διαμορφώθηκε το λατομείο του Αγίου Ελευθερίου στον Πύργο της Τήνου, στο πέρασμα του χρόνου, αναζητήσαμε μνήμες και ίχνη του παρελθόντος. Συναντηθήκαμε με ανθρώπους που εργάζονταν ως μαρμαρογλύπτες ή βοηθούσαν τους γονείς τους στο λατομείο ώστε να δούμε μέσα από τα μάτια τους. 

Το λατομείο έτσι μας αποκαλύφθηκε τόσο ως γεωλογικό όσο και ως ανθρωπογενές τοπίο. Στα σχήματα, τις εσωτερικές δομές και τις μορφές του βλέπουμε τη διασταύρωση γεωλογικών ροών με ανθρώπινες τομές. Αυτό είναι το σημείο επαφής μιας αργής κίνησης εκατομμυρίων ετών με την επίμονη κίνηση εκατομμυρίων μικρών χτυπημάτων. 

Η μετάβαση από τη μεγάλη στη μικρότερη κλίμακα, την ανθρώπινη κλίμακα. Από αυτόν τον διάλογο μεταξύ ανθρώπων και μαρμάρου εμφανίστηκαν μονοπάτια, σπίτια, γλυπτά, ναοί και νοήματα. Οι άνθρωποι διαμόρφωσαν το υλικό και το υλικό τους διαμόρφωσε. Μια παλιά σοφή φωνή είπε: «Του δίνεις και σου δίνει πίσω». Κάπως, μια μορφή αγάπης. Και αυτό είναι το λατομείο και τι μπορούμε να πούμε για αυτό.